علی عالی

4 months ago‌ بازی اول. فشار روی سرمربی‌ها ویران‌کننده است. زندگیِ حرفه‌ایت به بازیِ یازده بازیکن در زمین گره خورده. فکر می‌کنم مربی‌ها در طول نود دقیقه، همه‌ی تن‌شان از شدت فشار و استرس می‌لرزد. بدن چقدر مقاوم است که این حجم از آزاد شدن مواد شیمیایی را تحمل می‌کند تا ضربان قلب افزایش پیدا کند. فشارِ بازی، فشارِ تماشاگران، فشارِ منتقدان و فشارِ مدیریت. هر مربی‌ای قادر به تمرکز نیست. کار کردن کنارِ ساکت تجربه‌ی جدیدی‌ست. از خاطراتِ جالبی که برای اولین‌بار می‌شنوید تا واکنش‌هایِ مهم بعد از بازی‌ها. هنرِ جمع کردنِ تیم. هنرِ ساختنِ تیم. هنرِ نجاتِ تیم. شاید یک روز بشود از دلِ تجربیاتش، کارگاه آموزشی برای مدیران دایر کرد. مثل حرف‌های دیشب مسعود شجاعی در برنامه‌ی تلویزیونی که درباره‌ش گفت:«ایشون به‌عنوان یک بزرگتر از من استفاده می‌کردند، حتی اگر بازی نمی‌کردم. کاپیتان تیم دستیارش بود. رختکن را جمع کنند». بازی اول را باختیم اما در رختکن حرف الهامی این بود: «مسئولیت شکست با شخصِ من است». فوتبال مثل زندگی است. بالا و پایین دارد. شکست دارد. ولی همه پیروزی‌هایتان را به خاطر خواهند سپرد 🥂 • عکس: نصیر مقدّری

4 months agoتولدی دیگر 🎂 • لوکیشن: @tahoura.design